Als je niet wilt deugen
in de ogen van je ouders
zuchten ze
och, wat moet

er van jou terechtkomen?
Anderen zijn harder, ze schelden
je uit en eisen respect
voor het gezag

van geloof en gewoonten
Ze vinden je een nihilist
omdat ze je niet begrijpen
en omdat jij het wel begrijpt

kun je hen niet tegenspreken
Maar je probeert het
uit te leggen -- hoe nihil ook
de regels zijn, één is er toch:

doe de anderen niet tekort

In voor- en tegenspoed
vraag ik en vraag ik
om de kennis van het al
de clichés en mezelf
om het aardse paradijs

te begrijpen
Keer op keer kies ik opnieuw
word ik ouder en wijzer
bereid om de prijs te betalen
tenzij erom vragen volstaat

De jaren van saaie, saaie
schooluren van staren en staren
naar kale muren en het plafond
zijn erin veranderd dat ik mezelf laat zien
door te vragen en te vragen
en te leren en te leren

wat wanneer te doen, misschien
kan ik beter afwachten en blijven
of een afslag nemen en weggaan
niet alleen afhankelijk zijn
van het toeval, maar zelf besluiten

Ik praat en praat
met een meisje zoals ik
We praten diep en oppervlakkig
en zijn het over onszelf eens
met de gezegden op de muur

We vragen en vragen
naar de wie's en de waar's
wat beleefd is, wat de regels zijn
wat je wel en niet moet doen, en hoe
het zit met de problemen in ons hoofd

In de tussentijd speel ik
elke dag piano
Het heelal wachtte en wachtte
op mijn vraag, mijn vraag
dus stelde ik die, en nu loop ik en loop ik

om mijn vrije uren te besteden
aan spelen en spelen op de piano's
in het magazijn van een distributiecentrum
Ik speel en speel
in een paradijs