Met brede armen luister ik
Met handen vol groene oren
Veelstemmig gefluister van pluizen
Fijne sporen geluid
op de bank

Een vrouw en haar dochter
kijken rond, het meisje tuurt
en zegt met wiebelende benen

Ik word mama net als jij
met een papa en een kind
dat dit het mooiste plekje vindt
van alles, heel de wereld, het heelal

*

Het meisje speelt met een bal
trekt een schilfer van mijn bast
vraagt: staat jouw naam erin gekrast?
Wat is hij oud mam, wel driedubbel dik
en die bobbels, is hij ziek misschien?

Haar moeder lacht en maakt de foto
die ze van zichzelf had willen zien:
het meisje, en ik incognito

niet zo wijs, niet zo
vol, hoog en breed
van voorgeschiedenis als nu
en kleiner dan wat ik weet
van al de mensen

die mij hebben gestreeld
van al de wensen
die ze met mij hebben gedeeld

We hebben muzikanten besteld
maar kunnen we hen betalen?
Geef ze maar thee

     Luister, de bomen vallen
     Heerlijk, het geluid van bijlen
     die de boomgaard kappen

     De tijden veranderen
     Speel! Ik wil het vieren!
     Dan kunnen jullie daarna vertrekken

Ik weet het niet, ik wil weg
Waarom zijn we zo oud geworden?
Ik herinner me iedereen

was gelukkig, onwetend
waarom, daarover hebben we het
zo vaak gehad! Dat is voorbij

We gaan dood, hoe dan ook
terwijl het leven doorgaat
alsof wij nooit hebben geleefd

Uit de mode, uit de tijd, het is
niet anders, dan ben ik maar
onaantrekkelijk, erom afgekeurd
dat ik mezelf zo opvallend vertoon
en overbodig de aandacht trek

Zo word ik gezien. Ik word gezien
en het smoezen vermaakt me
al praat er niemand met mij

En jij laat me weer wachten
tot de receptie belt
dat jij er bent

Dus zit ik hier maar
wat voor me uit te kijken
Ik ben het gewend, er is niets te zien
aan de achterkant van het hotel
en het wordt al donker

Vroeger was je ongeduldig
Mijn opmaak duurde jou te lang
en je ging boos in de auto zitten

maar als ik me precies gedroeg
zoals jij het bedacht
kon je echt wel lief zijn