De liefste woorden bedacht ik
voor papa, ze kloppen in mijn hart
en nu zijn ze voor jou

Ik dacht dat ik volwassen was
zoals mensen dat kunnen zijn
maar ik ben het pas nu

mijn brein is verbouwd
(echt, dat weet het)
met nieuwe borsten en armen

die voortaan onhandig
leeg op jou zullen wachten
wanneer jij elders bent

Ik ben gelukkig
als jij het bent, we ademen
voor altijd samen

Verloren wat er niet is
mezelf misschien, alleen
tussen niets, geen voor, geen na

Alleen mijn lief, en de gedachte
dat hij genoeg kan zijn, maar
hoe dan, hoe lief

hij ook is, geen vader
die mijn geluk laat zien
aan mijn moeder

te vroeg gestorven, of niet
nu dat niet gebeuren zal –
een toekomst verloren

aan een andere toekomst
waarvoor ik verdrietig bang ben
wat hoogstens verdrinken kan

in verdriet om het verdriet
dat mij verdrinkt, verloren
in de stroom van de tijd