Om de hoek bezoek ik Koan Float
want om tussen welgestelde lijven
in de Dode Zee te liggen drijven
op het allerdiepste punt
van de aardkorst, had gekund
maar ik geef mij liever helemaal bloot
over aan zintuigelijke dood
met de koan dat mijn essentie is
dat er nergens een essentie is

Drijvend praktiseer ik ukizen
kijkend als een man met zuiver zicht
die zorgvuldig onderzoek verricht
schrap ik elke bijzaak tot de kern
overblijft, begin ik met intern
uit te vinden wie en wat ik ben
net zo lang tot ik de waarheid ken
en mijn hoofd in brand gevlogen is
van verlangen naar wat eeuwig is

Maar het water overwint het vuur
wist de vormen van mijn lijfsbehoud
met wat spiegelingen, rimpels zout
eten mijn vlees maar laten mij leven
in een sarcofaag, mijn geest blijft zweven
over leegte, ik beadem de natuur
en ervaar verlicht het avontuur
van de koan lichaamloos te drijven
die in wezen niemand kan beschrijven

Op goede dagen ben ik niet alleen
Dan loopt er liefde mee, een stapje
opzij is dan zo gedaan, als
het ware in liefdes schoenen

gaan staan en voelen en weten
wat liefde zou doen, liefde die
de ander begrijpt en neutraal

houdt van iedereen, onrechtvaardig
neutraal evenveel van iedereen

omdat zij zoveel groter is dan wij

Op goede dagen loop ik dus
in andere schoenen, kijk ik
met andere ogen en voel ik
met een ander, groter hart

dat plaats heeft voor van alles
dat mensen liefdeloos doen -
zoals mensen zijn: humaan

en dat is niet dubbel gezegd
geen tautologie of pleonasme

maar een paradox

Onszelf begrijpen is
onze paradoxen begrijpen
- dat het allemaal echt is
consequent en gemeend
zonder innerlijke tegenspraak

Onze jeugd duurt langer
we zijn langer vruchtbaar
dus leven we langer
wordt de aarde voller
vergrijzing de welvaart beknot
en kampen we met plaatsgebrek

We strijden om ingrepen
ter voorkoming
van zwangerschappen en overbevolking
en we geloven steeds minder
in het sprookje
van de kinderwens

Onsterfelijkheid lokt
ons naar recombinant
technieken om onszelf
te herscheppen naar ons
beeld en onze gelijkenis