Bij de brug onder de Tuin
der Dichters zit ik te kauwen
op de wereld zoals ze is
Ik zie de mensen gaan
jong, moe of roekeloos
de beschermheilige tartend
die aan de binnenspiegel bungelt
Laat in de avond lopen ze in de berm
met bagage of sprokkelhout
op hun hoofd, kruizen om hun nek
op de schouders van hun ziel
en als hangers in de kledingkast

Het Symbool is overal
Op het plein heeft het gaten
van de spijkers, uit het koper
spuit levend water
De verlossing komt pas later
het is treurig gesteld met de mensen
ik zie het aan de gezichten
van Jezus in de winkels
Droevig kijkt hij me aan
Te koop voor weinig geld