Mijn ouders zijn weg, we kunnen
naar bed gaan, maar ik durf niet

eens met een smoesje richting
mijn kamer te gaan met jou

of zonder iets te zeggen
je hand te nemen, want

wil jij wel, en hoe moet ik
er bij kijken? Daarom

zijn een hele rij buren onze getuigen
dat we de gedachte aan blote kussen

en licht in liefde zweven laten
vliegen, met volle aandacht

slaan we haar beurtelings van ons af
badminton spelend

in de zoete geur van zomerbloemen

Amsterdam! Vrij
man van de wereld wil jij zijn

Jouw wilde ogen dreigen
mijn vaderhand, ach, stuur
een engel, licht, een vrouw
een gunstige wind, zoete dromen
iemand, iets dat jou helpt
desnoods onbreekbare spiegels

Vader, moeder, aarde, heelal
laat iets gebeuren, natuurlijk
wie alles ziet, weet niet waarom
in te grijpen

vrijheid zou zinloos zijn
voor alleen volwassenen

begrijpend en braaf
alles met mate, opgeven
wat mooi en aantrekkelijk is
en glimlachen
om de ontevreden smoesjes
en leugens van vroeger

Gewond word jij groot
Ook ik heb kastelen en muren
gebouwd, verdedigd
en weer afgebroken -

oudemannentrots
op de littekens van mijn gevecht

Collages van 1970
Ik teken de werkelijkheid
na en fantaseer haar

Mijn gezichten verken ik
op foto's en in het echt
vind ik mijzelf meestal mooier

Het goddelijke lichaam
van de jeugd, zegt mijn tante
niet de naakte aap van Morris

Maar dat valt niemand op
welke kleren ik ook uittrek
in mijn kuise verlangen

naar seks, nooit gedacht
aan blote lellen zonder bellen
okselharen en geursignalen

al die zekerheden
waar ik niets van merk
Alsof ik nog een kind ben

Persephone draagt bloemen
en stoere kaplaarzen als een soldaat
met spierballen, of een openvallend hesje
met minirok als een maagd, altijd
verovert ze de driften om haar heen

In Coco's jurk paradeert ze op Jersey
het doorzichtige plastic ritselt
bij elke kus die ik erop geef
passanten nemen foto's
ze komt in de krant

de lente is begonnen
oude verlangens worden wakker
mensen raken geprikkeld
en geïnspireerd om zich uit te leven
ze is een voorbeeld

iedereen ziet haar, maar weet niet wie ze is
bloemen bedekken haar blote lichaam
ze betovert soldaten en maagden
met driften die haar bezingen
en nieuw leven scheppen

Citroengeel, rood en ooit wit:
de dansschoenen van mama
Wij zijn Assepoester!

Onze voeten passen erin, en
ineens lijken ze niet meer van ons
ineens hebben we langere benen

We oefenen op de hoge hakken
klik klak de straat over
Mannen geven commentaar

Dat is gevaarlijk, meisjes!
Weet jullie moeder ervan?
Of moet ik de politie bellen?

Een man biedt ons geld aan
in ruil voor een kusje
We rennen gauw weg

en krijgen er genoeg van
om mooi te zijn, de schoenen
gaan terug in de rieten mand

citroengeel, rood en ooit wit
Mama mag ze best weggooien
Dat kan ons niet schelen