De tenten van de Rode Maan
schuiven mee met de rand
van het woeden, ik kan niet meer

hopen, slapen, kijken naar de maan
naar het bloed van de ondergaande zon
dat zij zich van het lijf wast

het bloed waaruit ze oprijst
voor haar dagelijkse werk
aan het bedorvene

Zelf was ik me in mijn tranen
om de doden in het heilige vuur
dat ons verdreef, sorry

Sorry dat we gingen, niet stierven
Er is echt geen duivel in ons
We weten dat we mensen zijn

op de wereld om elkaar
elkaar te helpen nietwaar
juist wanneer het woedt?

Langs de weg staat een engel
met wilde haren en een mond vol
verbazing, een engel van steen:

mama, je bent achtergebleven
je hebt teveel gezien
van de koolzwarte hemel

's Nachts trilde de grond, de deur
rammelde van boze buren. Ga weg!
riep papa. Wat willen jullie?

Mijn dochters? Zal ik ze sturen?
Ze zijn nog maagd. Hij riep ons
maar vlug vlug verlieten we de stad

die toen gestenigd werd
We hebben geen vriendinnen meer
Volgend jaar zouden we gaan trouwen

Vluchtfantasieën, vakantie
Mind your step
Veiligheidsprocedures, wachten bij de gate

Ik sluit mijn ogen
mijn gedachten nemen de loopband
naar bestemmingen met een landingsbaan

De sluis van de slurf hapert
een meter voor de vliegtuigdeur
Mind your step

     Vluchtfantasieën, veiligheid
     Morgen lukt het
     Veiligheidsprocedures, wachten bij het hek

     Ik sluit mijn ogen
     mijn gedachten nemen een hoge vlucht
     naar een toekomst aan de andere kant

     Ik land weer in een kamp
     bij een hoger hek, een gesloten poort
     Morgen lukt het