Ik leer van alles
dat later nuttig zal zijn
met diploma's

zou dat genoeg moeten zijn
om me niet druk te maken
over mijn toekomst, gewoon
anderen te helpen en mij
schouderophalend te wijden
aan waar ik goed in ben

Maar is het wel genoeg
om omarmd door het Al
te leven, niet als een geleerd dier
maar als mens, wetend dat
het maar even duurt
zonder dat ik dat voel?

Hoe blijf ik vrolijk en gezond
met mensen mens, elke dag
weer als nieuw, wetend dat

Vader hangt er nog:
een mooie jongeman
in opzichtige kleren

die van zich liet horen
op hoge hakken
net getrouwd, niet streng

de man van plichten
die ik heb gekend, in werkkleren
bezig met belangrijke zaken

toegeeflijk kijkend
naar mama die zich tooit
in ongemak, 's ochtends

op hun koperen bruiloft
beiden de wissels voorbij
en verder op elkaars spoor

mama in de vlotte kleuren
die ze vroeger niet nodig had
om erbij te horen

vader steeds soberder vechtend
voor erkenning van zijn prestaties
tot hun lichaam met de jaren

opnieuw wissels zal verzetten
en hij samen met mama toegeeflijk
zal lachen naar zijn portret

Als het met God te maken heeft
wordt het altijd ingewikkeld
want het verstand
geeft zich niet gauw gewonnen
en wil zijn logica behouden

zoekend naar elk begin, redenerend
vanaf een volmaakte schepping
naar de bekende wereld
met sterke neigingen
tot genotzucht en nieuwsgierigheid

Terwille van de moraal
schiep God de onvolwassenheid
van menselijk ongeduld
en onverstandig zijn
om verstandig te worden

Adam en Eva waren de eerste
kinderen die volwassen werden en
beseften dat het leven niet zo volmaakt
is met ziektes, veroudering en dood
En dat viel hen tegen