Er is veel veranderd, oude wensen zijn gepasseerd voor nieuwe omstandigheden en herinneringen bleven zoals het was Ik koester wat we deelden tevreden met wat dichtbij is We waren bevriend en zoeken nu houvast als vreemden die uit wederzijds ongemak niet lang kunnen blijven Kennen we elkaar nog wel en willen we opnieuw beginnen of moeten we dan verhuizen? Laten we vieren wie we waren laten we vieren wie we zijn en elkaar innig omhelzen
Niets hadden we nodig, we botsten gewoon en lagen door elkaar als dat zo uitkwam, een nest vrienden die elkaar weten te vinden hoe ver we ook uitgevlogen zijn Engelen geworden, wie had dat gedacht! Onze zielsverbondenheid zo vertrouwd op het eerste gezicht bij elk weerzien - eeuwig jong is dan mijn kuikenhart, mijn huid van vlees en bloed, eeuwig jong onze geest - maar onwennig afstandelijk zijn onze vleugels onze wangen en de luchtkussen die aan onze lippen ontglippen of ze ontstegen zijn
Weerzien zonder woorden eerst zijn flanken aftasten zijn handen over mijn rug met gesloten ogen tegen elkaar gedrukt wie weet hoe lang Dan met alle spieren pratend ons blote zelf weerspiegeld in de liefde van elkaars ziel: we zijn onaantastbaar sterk (al hebben we onze twijfels) Over de grondtonen van ademen en eten zingen we het leven in verschillende woorden met dezelfde betekenis
Jij was weg, ik was weg van jou en daar sta je ineens voor mijn deur met een matrasrol Ik zit naar je te kijken Jij gooit een anker uit en wilt van alles laten zien en met je handen uitleggen en ik heb geen idee hoe dit is begonnen Het gaat allemaal vanzelf Ik ben blij dat ik thuis was, thuis ben Ik maak soep er is roggebrood We hebben honger oude honger
Bijna was je doorgefietst onderweg in gedachten maar ergens aan de rand zag je mij toch staan voorzichtig pakken we de rafels van vroeger op voelend of het zou kunnen er een mooie strik van te knopen ik weet niet wat jij toen wilde misschien was het zoals je zei of heb je toch meer verlangd? Je kwam mij te nabij ik weet het niet maar dit is onhandig met de fiets op straat en zo hier vlakbij woon ik heb je tijd?
Van tijd tot tijd gebeurt het onverwacht dat iemand ruikt als jij zo kijkt en lacht ineens begint te dansen net als jij of zomaar woorden zegt die jij ooit zei Receptie in een groot gebouw een man praat met een vrouw en ik, ja ik verlang naar jou door hem, zijn lichaamsbouw Hee, weet je niet meer wie ik ben? Kom op zeg! lacht hij joviaal Hij is het, maar ook weer niet, ik ken hem anders, leuker, meer speciaal Ons neutraal gepraat zoekt naar een doel dat leeg is niet verdedigd of te laat we spelen op gevoel staan geen van beiden vrij het lukt niet dichterbij te komen in het openbaar en weer te passen op elkaar