Het brandt in het zuiden, de wind
heeft honger, zijn tongen van vuur
likken het hout van de aarde en
eten zich naar rijke landen

terwijl achter onze rug in het noorden
het ijs smelt en milliliters water
als geslepen staal dunne repen
afsnijden van ons land en de welvaart

die ik zal, die ik wil, die ik moet
handhaven, als ik kan, als ik mag
van de bange blonde reuzen hier
die generaties terugtellen

tot aan de grote zwijgende man
Vader des vaderlands en bedelaar
mijn voorbeeld en voorvader
(één procent van mijn genen)

wat niets te betekenen heeft, maar
zijn dure jas van blauw bloed
doet ertoe, en het oplaaiende vuur
waardoor ik denk aan zijn dood

Meer computers
meer werkende robots
meer niet werkende mensen

Er is zoveel tegenzin
en creatieve weerstand
tegen oponthoud, het herhalen

van tijdrovende taken
en genoeg eigenwijsheid
om je niets gelegen te laten liggen

aan hoe het nu eenmaal gaat
Zo gaat het nu eenmaal
tegenwoordig, hoe anders

zouden we voorspoed kunnen
verwachten wat wij niet verwachten
omdat we nu eenmaal bang zijn

voor computers
voor werkende robots
voor niet werkende mensen

Piet Heyn kijkt me nadenkend aan
zijn sik steekt een lange tong uit

naar mij misschien
mijn achteraf weten

van zijn roem, de zilveren
buit en de ministeries

van marine, koophandel en koloniën
die de welvaart financieren

met spullen die anderen geloven
nodig te hebben, we ruilen ze

voor koffers vol geld en als
dat stinkt wordt het gewassen

bij de bank om de hoek
Hardnekkige vlekken brengen ze

naar het Zwitserland van Zwingli
en Calvijn, zo wordt de wereld beter

met scheepstouwen en canvas
met kemp! met kemp!

de winsten benne groot
we winnen de zilvervloot!

Bomen gekapt, rivieren overstromen
De wereld is onveilig, tover-
spreuken zijn verhaspeld

Daar waren we al bang voor
Uit wanhoop hebben sommigen
het van hoog tot laag voorspeld

We verstaan de meester niet
Maar we zijn jong, we willen leven
desnoods tegen beter weten in

Er blijft geen ruïne staan
We bouwen dammen en burchten
wie en wat in de weg staat gaat eraan

Dit is de nieuwe werkelijkheid
Leren is hard, de wereld zo klein
en arm als we zelf zijn