Ik heb brede armen en luister
met handen vol groene oren
naar veelstemmig gefluister
van pluizen en fijne sporen
geluid op de eikenoude bank

Een vrouw en haar dochter
kijken rond, het meisje tuurt
en zegt met wiebelende benen

Ik word mama net als jij
met een papa en een kind
dat dit het mooiste plekje vindt
van alles, heel de wereld, het heelal



Het meisje speelt met een bal
trekt een schilfer van mijn bast
en vraagt: staat jouw naam erin gekrast?
Wat is hij oud mam, wel driedubbel dik
en die bobbels, is hij ziek misschien?

Haar moeder lacht en maakt de foto
die ze van zichzelf had willen zien:
het meisje, en ik incognito

niet zo wijs, niet zo
vol, hoog en breed
van voorgeschiedenis als ik
nu ben, en kleiner dan wat ik weet
van al de mensen

die mij hebben gestreeld
van al de wensen
die ze met mij hebben gedeeld

Ik ben een gelukkige hond
die in Bagdad wensen bezorgt
in opdracht van de dokters

van liefde. Zij zijn zo rijk!

Ik proef de wensen van de briefjes
in mijn bek, om te janken zijn ze
soms – dan ben ik onderweg

een jankende hond in Bagdad

Met geheven kop ga ik liggen:
hier is post! Ik hijg en slurp
water, ik ben gelukkig