Akkers, gras en wijken
langs de lange slang -
de rivier die alles verbindt

de ruggengraat van de lapjes
Aan de andere kant omzoomd
door stapels driehoeken -

kale kammen, bekrast
met brede lege wegen
naar elkaar

De windberg steekt er boven uit
en veel, veel hoger nog begrenst
een lichte lijn het landtapijt

Lente, en nog sneeuwt het
boven de mierenmensjes
Wat leven ze toch snel

Eens zo hoog: de hemels-
witte strook die boven alles
onaantastbaar zweeft

Dan pas de altijd blauwe lucht
waarin ik mij laat vliegen, veilig
onder de eeuwigheid

Hier gaat het om
het veld, de vloer
duidelijk te zien
in de tussentijd

zonder publiek
de pauzes tussen
oefening en schoonmaak
na het spel

wanneer stadion en theater
leeg in het licht liggen
In de motregen
sneeuwt stof

Na de show niets
dan de ijdelheid
van het spel
en je eigen gedachten

niets dan veld en vloer
de gepolijste werkelijkheid
waarin we ons leven acteren
– in motregen en stofsneeuw

Ze zeggen dat het niets betekent
Omdat we nu eenmaal spiegels zijn
die vriendelijk teruggroeten

Maar toch, de bakker kent mijn naam
en de postbode is blij
dat ik thuis ben

voor de pakjes
van de buren
Gelukkig Nieuwjaar

Vooruitblikkend houden we moed
met goed nieuws, al zeggen ze
dat het niets betekent

dat er de rest van het jaar
weer rampen zullen roken
misdaden en angst, wat normaal is

uit het zicht zal raken
ook al maak je het dagelijks mee
en dat we ons weer zullen vermaken

met de rechter aan huis om de vrede
te wapenen met het gelijk, en dat is alles
wat het betekent, zeggen ze

Ik kende mijn wijk
de straten naar alles
dat ik kende

maar al die straten
gingen nergens heen
leerde ik, en ik ging

weg over grotere straten
de wijde wereld in
naar andere wijken

en ook die straten
gingen nergens heen
leerde ik, behalve dan

fijn weer naar huis
Daarom zit ik tegenwoordig stil
thuis in mijn Rome, en

de een na de ander reist
over onzichtbare wegen
naar me toe, snelle sterren

aan de hemel van mijn gedachten

Ooit was de aarde plat
onder de hemelkoepel
toen werd het een bol
in de ruimte

met landen trots
groot groter grootst te zijn
vechtend met elkaar
tot aan de planeten

Draai draai draai de wereld
op zijn kop, zeggen sommigen
Vuurland boven
en Thule onder

maar Bucky wist het beter:
met twintig driehoeken
maakte hij een nieuw model --
de platte bol

en misschien is het de toekomst
die hij laat zien, met Amerika
tegenover de rest
van de wereld

Ook werelden die we niet hebben
en niet eens hebben meegemaakt
kunnen we koesteren, schaatsers
op de sloten van de elf steden en
op de grachten van Amsterdam

We kennen het van foto's en
schilderijen, mode uit oma's tijd
farao's, indianen en dinosaurussen
de pracht van micro-organismen
en het blauwe ijs van gletsjers

waar nu koeien grazen, de liefde
op de gezichten van onbekenden
waar ik steeds weer naar kijk
of een tekening van een uitje
met zijn drieën op de fiets

We bewaren het allemaal
ergens binnenin ons, in de wereld
die we zelf gebouwd hebben en
waar we ons beter thuis voelen
dan waar dan ook

Met aandacht
schiepen de mensen
problemen, het ene na het andere
wierpen ze de lege voorwereld in

Ze misten normen, bedachten die
en waren tevreden met alle deugden
en ondeugden om van dag tot dag
te beleven, en ook in de nacht

Ze wilden alles beheersen
en schiepen goden en leiders
met macht, om wreed te zijn
zonder strijd in hun hart

De leiders organiseerden het
met geheime politie en milities
met foltering en verachting
en de mensen vonden het goed

Het werd avond en morgen
de morgen van de vierde wereld
van de taboes en de dromen
van onbereikbaarheid en hiernamaals

Iedereen en alles kan gevaarlijk zijn
pas op, wie en wat je aanraakt
ook bij huisgenoten, buren, vrienden
lieve collega's en leuke mensen

Houd liever virtueel contact
laat de machines maar samenwerken
want voor ons in de vijfde wereld
kan het fataal zijn