Ik denk dat er diep in mij
een prachtig paleis bestaat
waar goden bepalen hoe
mijn leven verlopen moet

Ze willen bevrediging
zijn een en al onrust en
met velen, onhandelbaar
doen ze wat ze altijd doen

Mijn zinnen verwennen ze
genoeg of juist niet genoeg
want steeds weer verlang ik meer
Toe, nog een keer, nog een keer

Zo moe word ik van die drang
Ik wil er van af
en denk er over na hoe
ik dat zou kunnen bereiken

maar het lijkt wel vanzelf te gaan
   Een meisje sloop binnen
   in mijn hoofd of het woonde daar
   misschien al van jongsafaan

   Ze liep alle trappen af
   en stak in de kelder waar
   de goden verblijven, met
   een aansteker en geduld

   de onderste trede aan
Nu rent ze omhoog, snel snel
Ze vlucht voor het vuur uit
redt het vege lijf, redt ook mij

Ik huil van ellende, van binnen
zak ik in elkaar, weer, weer
moet ik mezelf aanvuren
om door te zetten

De tijd is kort en gaat zo snel
maar ik moet naar bed
bij mijn tijger gaan liggen
en ermee opstaan

Huiselijk gebabbel in de keuken
de soep begint al te geuren en
ik weet dat er kaarsen branden
Kon ik maar slapen

Ik ril bij het terugslaan van de deken
Het bed moet weer naar de winterkant
Mijn tijger blijft liggen
en draait zich nog eens om

De droge tranen trekken
aan mijn huid, vooruit, eruit
er zijn bramen geplukt en
ruik, ruik het verse brood

Ik raap mezelf bij elkaar
streel de stroeve onderdelen
en pak me mooi in
als de tijger die ik was