De grote zee
schuimt onstuimig
De schepen worstelen

zich er doorheen, duiken
steeds weer op uit de golven
op weg naar de haven

die het wilde water temt
De vissen vliegen
uit de handen van de schippers
snel aan wal, tot hoge stapels

onder de bruinrode hemel
van de ondergaande zon
en de schepen veren op

Aan de donkere horizon
droomt onrustig de zee
in een nacht zonder tijd

Er drijft een dunne zee
boven de zee, ik zweef
overal, oneindig
tussen voorouders
en ongeborenen

De zee kust en speelt
trekt me onder water
mee in hoge schuimkoppen
die uiteenspatten in mijn
nieuwe regenboogslierten

over de zee, van de zee
de barende zee
verzwelgende zee
verdampende zee

die diepten van dalen
maakt, scheppende
duisternis, de zee
de volle lege zee